AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Ada e Teo

    Remata hoxe a actividade As familias contan deste ano coa familia de Ada, Teo e a súa nai, Antía. Aínda que esta é unha visita diferente porque Antía é a profe de infantil do noso centro e vela como nai contando un conto resulta curioso para o noso alumnado; e tamén porque é a última participación de Ada nesta actividade como alumna xa que o próximo ano xa que ir ao instituto.

     Eles viñeron a compartir con nós o libro Tú y yo, hermanos escrito por Elisenda Roca.

     Con esta lectura descubrimos o que a maioría xa sabiamos: ter un irmán ou unha irmá é marabilloso menos cando nos pelexamos!!

     Escoitar as pelexas dos dous protagonistas porque un destrúe o que construíra a outra, porque unha coloca e o outro descoloca, porque o pequeno entra na habitación da maior, porque o máis cativo morde, porque se botan a culpa un ao outro, buff... fixo que moitos dos nenos e das nenas se viran reflectidos.

    Pero o bo é que tamén hai moitas cousas que compartir: ir á praia, tirarse de bomba na piscina, acompañarse pola noite se algún ten un pesadelo, xogar coas mascotas...

   Así que ao final podemos dicir que ter irmáns é estupendo; pero eso si adultos,  NON  LLE  GUSTA  NADA  QUE  OS  COMPAREN  así  que xa sabedes o que non debedes facer!

    Se queredes saber máis sobre as aventuras destes dous irmáns podedes escoitar todo o conto no seguinte podcast que gravaron en Radiuvín 

  

 MOITAS  GRAZAS  AOS  TRES  POR  COMPARTIR  CON  NÓS  ESTE  CONTO  QUE  NOS  LEMBRA  QUE  TER  UN  IRMÁN  OU  UNHA  IRMÁ  ÁS VECES  PODE  SER  UN  FASTIDIO  PERO  TAMÉN  É  MOI  DIVERTIDO!!

GALERÍA   DE  IMAXES

 

AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Lucía

     Hoxe tivemos en As familias contan, unha familia que participa por primeira vez: a familia de Lucía. Ela e a súa nai Sandra, escolleron para esta ocasión o libro A mellor sopa do mundo escrito por Susanna Isern, xa que a Lucía lle facía ilusión ler o libro que lle regalou a súa avoa Paulova.

 

 

    A protagonista é unha tartaruga que estaba na súa pequena cabana preparando unha sopa nunha fría noite de inverno mentres fóra, no bosque, caía unha gran tormenta de neve.

 

    Pouco a pouco, algúns animais do bosque comezaron a chegar á súa casa pedindo refuxio ante o mal tempo e levando de paso algún ingrediente que engadirlle á sopa: o coello levou cenorias; o cervo, froitos vermellos; o raposo, cebolas; o oso, mel...

 

    Todos xuntos pasárono moi ben mentres cociñabana, bailaban, charlaban e preparaban a mesa e, cando chegou a hora de cear e probar a sopa, descubriron que era  A  MELLOR  SOPA  DO  MUNDO!!

 

    Sorprendidos polo rica que estaba, pensaron que tartaruga lle engadira algún ingrediente especial que eles non coñecían.

 

     Cando lle preguntaron cal era ese ingrediente, tartaruga desveloulles que o seu segredo eran eles e que para facer a mellor sopa do mundo o único que se necesita son amigos, xa que con boa compañía todo sabe mellor.

  

   Se vós queredes escoitar este conto tan bonito e descubrir todos os ingredientes desta sopa e o seu modo de preparación, podedes facelo no seguinte podcast

         . 

 MOITAS  GRAZAS  ÁS  DÚAS  POR  COMPARTIR  CON  NÓS  ESTE  CONTO  QUE  NOS  LEMBRA  A  IMPORTANCIA  DA  AMIZADE!!

 

 

GALERÍA  DE  IMAXES 

 

AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Ana

   A actividade As familias contan tivo hoxe unha nova sesión na biblioteca coa familia de Ana que quixo vir coa súa nai (Mary), o seu pai (Delfín) o seu irmán (Dani) a compartir connosco a lectura do libro Escuela de monstruos. La mascota más grandota de Sally Rippin.

   Antes de nada, Ana fixo uns debuxos para presentarnos ás protagonistas desta hitoria, María e a súa mascota que van xuntas a todas partes.

   O luns María vai ao colexio moi contenta porque é día de mascotas e pode levar á súa á escola.

   Pero no colexio houbo un problema: María non lle dera o almorzo e a mascota tiña moita, moita, moita fame!

  Así que comezou a comer todo o que atopaba: un lapis, unha libreta... ata unha alfombra que lle pareceu un gran tallarín! 

     Menos mal que ao seu amigo Jaime se lle ocorreu unha idea: cavar un gran foso e cando caera, tapala! Así xa non se escaparía.

   Despois de atrapala, decidiron que non poderá volver á escola pero coidado! Que ao mellor volve outro día no sombreiro de Maria.

   Se vós queredes saber máis sobre esta historia e averiguar todo o que pasou no colexio con María e a súa gran mascota, podedes facelo escoitando o seguinte podcast.

 

 MOITAS  GRAZAS  AOS  CATRO  POR LERNOS  ESTE  CONTO  TAN  DIVERTIDO!!

 GALERÍA  DE  IMAXES

 

AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Carla Martínez

  Acabamos o mes de maio con Carla Martínez e a súa nai, Guadalupe Pardo, participando na actividade As Familias contan. Elas viñeron a contarnos o libro O xogueteiro de Iván Suárez que é un conto con música para coro infantil e piano composta por Josu Elberdin.

   Carla e a súa nai escolleron este libro porque Carla e outras nenas e nenos do colexio que estudan na Escola de Música de Sober participaron en Ourencanto, que é un encontro de coros infantís no que cantaron e gravaron as cancións deste libro.

 

   Elas contáronos a historia dun vello xogueteiro coñecido polos seus marabillosos xoguetes e brinquedos que intentaba fabricar algo especial para si mesmo.

 Así que comezou a construir unha fermosa bolboreta chea de cores; pero... de súpeto, levantouse un vento terrible e a bolboreta caeu ao chan rompendo unha á. O xogueteiro quiso arranxala mais non foi quen e tivo botarse ao camiño e pedir axuda.

      No camiño atopou druidas que falaban e cantaban nunha lingua misteriosa e pallasos alegres que intentaron curala coa risa pero nada funcionou.

   Ata que ao final do camiño atopou unha rosa vermella que lle aconsellou buscar a solución no seu interior. O xogueteiro non sabía que significaban aquelas palabras pero colleu a bolboreta sen saber que facer e mentres lle daba unha aperta comezou a chorar.

    As bágoas do xogueteiro esvararon pola súa meixela e chegaron á bolboreta. Nese momento a bolboreta curouse e as súas cores volvéronse máis luminosas. O artesán entendeu o que quería dicir a rosa: "O amor podíao todo, mesmo o que semellaba imposible!"

   Se queredes escoitar toda a historia deste xogueteiro e a súa bolnoreta, podedes facelo no podcast que gravaron en Radiuvín.

  

 MOITAS  GRAZAS  ÁS  DÚAS  POR  VIR  A  TRAERNOS  ESTE CONTO  MUSICADO  CUN FINAL TAN  BONITO!!

GALERÍA  DE  IMAXES

 

AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Manuel V.

   Hoxe pola mañá na biblioteca volvemos a contar coa presenza de Noelia, a nai de Manuel Vázquez, na acticidade As familias contan. Esta vez, viñeron a ler parte do libro Las chicas son guerreras. 26 rebeldes que cambiaron el mundo.

 

   Eles escolleron dúas biografías entre estas 26 mulleres para compartir os seus logros co resto do alumnado do colexio.

      Manuel achegounos á figura de Valentina Tereshkova, unha astronauta soviética que pasou á historia por ser a primeira muller que viaxou ao espazo exterior. Como curiosidade podemos dicir que o seu nome en clave era chaika, que significa "gaivota" en ruso, e tamén que esta operación era tan secreta que a súa nai se enterou de que estaba no espazo escoitando a radio.

   Noelia, falounos de Rosa Parks, unha muller estadounidense de raza negra que era costureira de oficio. Foi moi importante porque se negou a ceder o seu asento a unha persoa de raza branca nun autobús e isto deu pé ao comezo da protesta contra a segregación racial nos Estados Unidos de América.

 Despois eles pasaron por Radiuvín para gravar un programa no que poderedes escoitar estas dúas biografías pero tamén a da científica Marie Curie e a da mestra Ángela Ruíz Robles.

 MOITAS  GRAZAS  AOS  DOUS  POR  ESTA  LECTURA  TAN  INTERESANTE!!

GALERÍA  DE  IMAXES

   

AS FAMILIAS CONTAN: Familia de Xiana

  Unha nova familia sumouse hoxe á actividade "As familias contan" xa que estivo na biblioteca Santiago, o pai de Xiana, para lernos o libro La Yak más pequeña escrito por Lu Fraser.

    Con esta lectura coñecemos a Greta, unha yak moi áxil e cunha lá moi rizada pero... era máis pequena da manda e iso facía que non se sentira moi ben.

    Aínda que a súa nai lle dicía que non tiña importancia a estatura, Greta tiña moitas ganas de medrar e facía todo o que podía para conseguilo: comía moito verde, facía moito deporte, lía moito para que a súa mente tamén medrase... mais non había nada que facer! Non medraba!

   Un día, mentres estaba angustiada xogando na neve, oíu que a chamaban. A manda necesitaba a súa axuda porque un yak pequeniño quedara atrapado no alto dunha montaña moi estreita e ningún outro membro da manda podía axudalo.

   Sen dubidalo, Greta comezou a escalar ata a cima da montaña para rescatalo e cando volveu con el toda a manda estaba moi orgullosa dela polo seu valor. Ademais, so unha pequena yak podería facer aquilo!

     Ao final, Greta decatouse de que o tamaño non importa tanto e díxose a si mesma:  

"Tampoco está mal ser pequeña! 

Tengo el tamaño que debería tener una Greta

Soy como soy... 

maravillosamente pequeña"

   Se queredes escoitar todo o conto podedes facelo no seguinte podcast que Santiago e Xiana gravaron en Radiuvín:

 

 MOITAS   GRAZAS   POR   VIR   A  LERNOS  ESTE  CONTO  QUE  NOS  FIXO  RECAPACITAR  SOBRE  A  IMPORTANCIA  DA  AUTOESTIMA  E  DA  ACEPTACIÓN  DUN  MESMO!!

GALERÍA  DE  IMAXES